Μεταμέλεια.

Τι να τα κάνω τα φτερά; Όλοι αυτά κοιτάγανε και έχανα τη δόξα! 

Έτσι τα έκαψα!

Τι να τα κάνω τα μάτια; Πολλά είδαν και πολύ δάκρυσαν! 

Έτσι τα έβγαλα!

Τι να το κάνω το στόμα; Μόνο να "χαϊδεύει" ήξερε! 

Έτσι το έραψα!

Τι να τα κάνω τα αυτιά; Δεν άκουσαν ποτέ αυτό που ήθελαν! 

Έτσι τα έκοψα!

Τι να τα κάνω τα πόδια; Όλο σε γκρεμούς με οδηγούσαν! 

Έτσι τα έσπασα!

Τι να τα κάνω τα χέρια; Αφού δε σε αγγίζουν πια; 

Έτσι τα έκρυψα!

Τι να με κάνω τώρα;

Τι έμεινε;

Ησυχία;

Αυτό;

Ησυχία;

Κανείς δε θα παλέψει για κάτι που χάθηκε;

Για κάτι που θα λείψει;

Δε θα λείψει;

Έτσι…

Έσωσα όσα φτερά δε κάηκαν!

Τοποθέτησα ξανά τα μάτια μου!

Ξήλωσα τη κλωστή από το στόμα μου!

Ένωσα τα αυτιά μου!

Διόρθωσα τα πόδια μου!

Και εμφάνισα τα χέρια μου!

Δεν ήμουν αυτό που ήλπιζα!

Δε θα γίνω αυτό που ήμουν!

Αλλά θα ζήσω!

Και…

Θα πετάξω!

Θα δω!

Θα μιλήσω!

Θα ακούσω!

Θα τρέξω!

Θα αγγίξω!

Όχι όπως πριν!

Αλλά και πριν, μου είχε μάθει κανείς πως είναι να ζεις 

ολοκληρωμένος;

Ζούσα ολοκληρωμένος;

Παλεύεις να ζεις ολοκληρωμένος!

Θα μάθεις να πετάς!

Θα μάθεις να βλέπεις!

Θα μάθεις να μιλάς!

Να ακούς!

Να περπατάς!

Να πιάνεις!

Όπως πριν!

Χωρίς μεταμέλεια.

Χωρίς πόνο!

Χωρίς εσένα!

Με εσένα!

Βασίλης Χαντζής