Posted by Βασίλη Χαντζή

Θάνατος.



«Το νερό είναι παγωμένο!»
«Δε θυμάμαι τον εαυτό που πριν να κάνει μπάνιο με κρύο νερό…»
«Κάνει κρύο έξω!»
«Πόση ώρα είμαι στη μπανιέρα άραγε;»
«Δε με θυμάμαι να μπαίνω μέσα…»
«Μπορώ να θυμηθώ τι έκανα πριν, άνοιξα την πόρτα, γδύθηκα… και 
μετά κενό!»
«Το νερό είναι κρύο, αλλά εγώ δε κρυώνω!»
«Λείπει και η κουρτίνα!»
«Όλα γύρω έχουν αλλάξει, μοιάζουν τόσο μουντά, γνωστά και άγνωστα!»
«Δε μπορώ να νιώσω χαρά, σα να μη μπορώ να θυμηθώ το εγώ μου 
χαρούμενο πριν!»
«Φώναξα τη μάνα μου και η φωνή μου γύρισε πίσω!»
«Θέλω να βγω από το μπάνιο αλλά συνεχίζω να βρέχομαι με το παγωμένο 
νερό…»
«Τα άκρα μου είναι μωβ, γιατί είναι μωβ;»
«Δε ξέρω τι είναι ακριβώς αυτό που νιώθω, γιατί δε ξέρω να νιώθω πλέον!»
«Φώναξα πάλι, αλλά φωνή δεν είχα…»
«Βγήκα από τη μπανιέρα.»
«Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη, αλλά ο καθρέφτης είχε σπάσει!»
«Δεν ακούω το νερό να τρέχει!»
«Ήμουν έξω, γιατί είμαι πάλι μέσα;»
«Με βλέπω να κάνω ακριβώς τα ίδια με πριν!»
«Πήγα να με σταματήσω, αλλά δε με ακούω…»
«Που είναι η πόρτα;»
«Το νερό τρέχει πιο γρήγορα.»
«Το μπάνιο είναι γεμάτο υδρατμούς, αλλά ζέστη δεν υπάρχει…»
«Δε νιώθω πλέον ή κάτι δεν υπάρχει!» 
«Δε βλέπω ή δεν ακούω;»
«Κοιτάω τα χέρια μου αλλά δεν υπάρχουν!»
«Το μπροστά έγινε πίσω, καθώς γυρνώ, το εμπρός είναι το ίδιο με πριν…»
«Η ατμόσφαιρα καθάρισε…»
«Δεν ακούω το νερό να τρέχει πλέον.»
«Το βλέπω, ρέει, αλλά ήχος δεν υπάρχει!»
«Δε μπαίνει φως.»
«Είναι μέρα ή νύχτα;»
«Η λάμπα φωτίζει μια γωνία, που πριν ήταν σκοτεινή…»
«Και πάλι σκοτάδι…»
«Η πόρτα του μπάνιου ανοίγει και εγώ βγαίνω έξω.»
«Επιτέλους, ελευθερία!»
«Το φως είναι τόσο έντονο που τα μάτια μου πονάνε.»
«Πονάω σε σημείο να το απολαμβάνω, λες και ποτέ δεν είχα νιώσει πόνο.»
«Το φως υποχωρεί και εγώ ανοίγω τα μάτια…»
«Δε θυμάμαι αυτό το μέρος…»
«Ακούω νερά και βλέπω ένα μπάνιο.»
«Δε το ξέρω αυτό το μπάνιο!»
«Φοράω μπουρνούζι.»
«Ένα λευκό κάποτε μπουρνούζι!»
«Μυρίζει…»
«Μυρίζει άσχημα…»
«Η πόρτα είναι κλειστή.»
«Κοιτάω γύρω μου και δε βλέπω από πού τρέχουν τα νερά.»
«Δεν υπάρχει τίποτα.»
«Βρίσκομαι σε ένα μέρος γεμάτο υδρατμούς.»
«Ούτε παράθυρο, ούτε μπανιέρα, ούτε λάμπα.»
«Το μπουρνούζι ακόμα μυρίζει…»
«Είναι κόκκινο, γιατί είναι κόκκινο;»
«Το αγγίζω, είναι ακόμα νωπό!»
«Ένας καθρέφτης στο πάτωμα.»
«Τον κοιτάω αλλά δε με βλέπω…»
«Νομίζω άκουσα μια κραυγή, πίσω από τα πλακάκια του τοίχου.»
«Δεν έδωσα σημασία, κάθομαι και κοιτάω τον καθρέφτη!»
«Ποιος είναι αυτός;»
«Δε λέω εμένα!»
«Κάποιος στέκεται από πάνω μου.»
«Δε τον βλέπω χωρίς τον καθρέφτη!»
«Το δωμάτιο γεμίζει νερά!»
«Γιατί είμαι γυμνός;»
«Κρυώνω…»
«Δεν υπάρχει βρύση αλλά το δωμάτιο γεμίζει παγωμένο νερό.»
«Η κραυγή έρχεται από κάτω τώρα!»
«Τα πόδια μου δονούνται στην ένταση της φωνής!»
«Είμαι τυφλός;»
«Τι ηλικία έχω;»
«Ψάχνω τα μάτια μου με τα χέρια μου αλλά δε τα βρίσκω!»
«Δεν έχω χέρια ή μάτια;»
«Ηλίθια ερώτηση.»
«Ηλίθια ερώτηση ή ηλίθια ύπαρξη;»
«Δεν υπάρχει νερό αλλά εγώ πνίγομαι…»
«Και τώρα ησυχία!»
«Στέκομαι όρθιος.»
«Μια τηλεόραση στο βάθος παίζει παράσιτα τρεις ώρες τώρα!»
«Δεν υπάρχει καμία καρέκλα, ούτε καναπές!»
«Στέκομαι όρθιος!»
«Το παράθυρο είναι ανοιχτό αλλά έξω σκοτάδι.»
«Δε μπαίνει αέρας αλλά ούτε ήχος…»
«Φώναξα τη μητέρα μου, αλλά η απάντηση ήρθε μίλια μακριά!»
«Νυστάζω!»
«Το δωμάτιο έχει χαμηλό φωτισμό!»
«Περπατάω και στο πάτωμα καίει ένα τσιγάρο!»
«Έχει γεμίσει καπνό!»
«Το παράθυρο δε βοηθάει, ο καπνός μένει μέσα!»
«Σα να μίκρυνε το δωμάτιο…»
«Μόνο μια καρέκλα υπάρχει στο κέντρο!»
«Δεν είμαι κουρασμένος…»
«Χτυπάει το κουδούνι, αλλά πόρτα δεν υπάρχει!»
«Το παράθυρο χάθηκε!»
«Δε μπορώ να αναπνεύσω, λόγο έλλειψης οξυγόνου ή λόγο πανικού;»
«Όλα έγιναν κόκκινα από το πουθενά…»
«Μια μουσική παίζει στο βάθος, αλλά δεν υπάρχει βάθος!»
«Όλα είναι τόσο επίπεδα, τόσο ανούσια.»
«Ο καπνός έφυγε και εγώ στο μπάνιο!»
«Γιατί κάνω μπάνιο;»
«Πόσο καιρό έχω να κάνω;»
«Για πόσο καιρό μιλάμε;»
«Ξύπνησα…»
«Είμαι εδώ;»
«Όχι!»
«Δεν είμαι εδώ.»
«Ποτέ δεν ήμουν!»
«Μόνο το νερό τρέχει…»
«Και θα τρέχει!»

Βασίλης Χαντζής

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις