Κλαίρη.

Τη μισώ όπως καμία άλλη δε μισεί

Τη μισώ γιατί μου θυμίζει την αυγή

Τη μισώ όπως τότε στην αρχή

Τη μισώ γιατί είναι αυτή

Στάχυ το μαλλί της 

Τα μάτια της βυθός

Τα δάχτυλα της κρίνοι 

Τα χείλη της καπνός

Κλαίω για στιγμές που έχασα

Ουρλιάζω για κάτι που ποθώ

Χτυπιέμαι από ζήλια

Πονάω γιατί φθονώ

Άνοιξη την είδα

Καλοκαίρι τη φίλησα

Φθινόπωρο την άγγιξα

Χειμώνα την αγάπησα

Μισώ εμένα που σε αρνήθηκα

Μισώ τα χέρια που σε έδιωξαν 

Μισώ τα λόγια που σου είπα

Μισώ τα ψέματα μαζί και εμένα 

Όλοι οι άλλοι προχωρούν

Όλοι οι άλλοι σε κοιτούν

Όλοι οι άλλοι τραγουδούν

Όλοι οι άλλοι για εσένανε μιλούν

Δεν ξέρω που είσαι

Δε ξέρω που γυρνάς

Μακάρι να ήξερα τι θέλεις

Αλλά και τι ζητάς

Πάνε δέκα χρόνια

Χρόνια που πέρασαν νερό

Μνήμες έφυγαν

Εσύ όμως εδώ

Τώρα είμαι αλλού

Αλλού, σε άλλη αγκαλιά

Σε άλλη λέω τα σ ’αγαπώ

Σε άλλη και τα σε ποθώ

Είμαι δειλή κι ανώριμη

Δειλή όπως και τώρα

Δειλή και στα γεράματα

Ανώριμη και τώρα

Έμαθα πως ζούσες μόνη

Μόνη γιατί με αγαπούσες

Μόνη γιατί με ήθελες

Έμαθα πως ζούσες μόνη

Άνοιξη σε άφησα

Καλοκαίρι ήρθε

Φθινόπωρο σε έχασα

Χειμώνας είναι

Τρεις μήνες είναι που έφυγες

Τρεις μήνες τώρα κλαίω

Τρεις μήνες έχασα

Τρεις. Με ακούς που κλαίω;

Κλαίρη σε έλεγαν

Είχα χρόνια να το πω

Σε μισώ που έφυγες

Σε αγαπώ που έμεινες

Μαρίνα με έλεγαν

Αλλά εσύ ποτέ

Αγάπη μου με φώναζες

Αγάπη μου με φώναζες

Φωνάζω μόνη τώρα

Ουρλιάζω μες τη μπόρα

Μένω μόνη στη βροχή

Και εσύ να είσαι εκεί

Πέρασε το βράδυ

Και ήρθε η αυγή

Μόνη μες το χώμα

Κείτομαι νεκρή

Τώρα είμαι εδώ

Συγνώμη σου φωνάζω

Φωνάζω όσο μπορώ

Τώρα είμαι εδώ

Βρέχει αγάπη

Αγάπη στη βροχή

Η Κλαίρη κι η Μαρίνα

Είναι πια μαζί

Βασίλης Χαντζής