Επι Παγκρατίου.

    Όχι πως αν μου το έλεγε κανείς θα το πίστευα αλλά όντως δε θα το πίστευα! Θα έπρεπε κανείς να ζήσει σε αυτή την πολυκατοικία για να δει από πρώτο χέρι το τι συνέβαινε έτσι ώστε να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα της «Βαβέλ» που διαδραματιζόταν καθημερινώς και αδιαλείπτως σε κάθε ένα από τα διαμερίσματα αυτής της πολυκατοικίας επί της οδού Πύρρου στο Παγκράτι.

    Όλα ξεκίνησαν όταν η κολλητή μου από τη Σουηδία μετακόμισε Αθήνα για την αγάπη ενός άντρα. Βέβαια όχι πως γνωρίζονταν πολύ καιρό. Πούτσες μπλε. Δύο μήνες νταραβέρι είχαν, όταν αυτός είχε πάει Σουηδία για κάτι δουλειές και αυτή η βλαμμένη πήγε και τον ερωτεύτηκε, άκου εκεί τον ερωτεύτηκε… Εντάξει καλό παιδί, τον γνώρισα κι εγώ, δεν «έμπαινα» για κανένα πούστη λόγο, αλλά εντάξει ο έρωτας είναι τυφλός λένε. Καλά ηλίθιος είναι ο έρωτας αλλά αυτό θα το γράψουμε σε άλλη ιστορία.

    Με τη φίλη γνωριστήκαμε όταν ήταν πλέον σε σχέση με ένα «αγγούρι» που είχε αγαπήσει όταν είχαν έρθει στο pride του 2016. Περαστική αυτή, εθελοντής εγώ, της κότσαρα ένα rainbow pin στη μπλούζα και έτσι έδεσε το σιρόπι. Όχι πως ο γκόμενος είχε έρθει στο pride, τα «κάκαλα» του ήταν πολύ βαριά για να τα σούρει ως εκεί. Εν τέλει γνωριστήκαμε και μέχρι το βράδυ που μαζεύαμε την πλατεία Κλαυθμώνος είχαμε γίνει κώλος και βρακί. Γι’ αυτό μέχρι και σήμερα την έχω γραμμένη στο κινητό μου «Μεταξένιο Βρακί».

    Τότε έμεναν σε ένα ωραιότατο δυάρι στον Βύρωνα, ωραίο μέρος και καλά παιδιά. Όποτε πήγαινα το Grindr το σκασμό δεν έβγαζε. Όχι πως από εκεί γνώρισα τη σχέση μου, ας είναι καλά το Instagram.

    To make long story short, μετά από δύο μήνες στη Σουηδία, εννέα μήνες στον Βύρωνα, πεντακόσιους ογδόντα έναν τσακωμούς, εφτά κέρατα, αμέτρητες σκηνές ζήλιας, δύο μαυρισμένα μάτια, τρία σπασμένα πλευρά και δεκαέξι παραπανίσια κιλά, το παράτησε το dominant male της σχέσης τους και μετακόμισε στο Παγκράτι όπου και ζει μέχρι σήμερα μαζί με τη γάτα της και με την νέα της σχέση… Που πάει και βρίσκει τέτοιους γκόμενους αυτό το κορίτσι… Τουλάχιστον ο νέος της είναι τόσο μπούλης που αμφιβάλω αν… Τέλος πάντων, ένα θα πω και το κλείνω. Ζητάει άδεια και για να κλάσει… Στο μπάνιο… Με κλειστή την πόρτα… Και με τη βρύση να τρέχει… Θα πρέπει να έχει πολύ μεγάλο πουλί… Αλλιώς δεν… Καταλήξαμε λοιπόν και στην πολυκατοικία. Εκεί που όλα συμβαίνουν.

    Δεν πήρε πολύ καιρό μέχρι να καταλάβει το οτιδήποτε που συνέβαινε στην πολυκατοικία. Όχι πως η Αλεξία έδινε και πολύ σημασία, η κοπέλα από τη Σουηδία ήταν και ίσα ίσα που μίλαγε Ελληνικά, ό,τι μάθαινε τα μάθαινε μαζί μου και από τις σχέσεις της… Όχι πως θα έπρεπε να ήταν και υπερήφανη για τις πρώτες της ελληνικές λέξεις όπως «μαλάκα, πούτσα, ντύσου, πάρτα, αρχίδια, μουνί». Τέλος πάντων, για να επανέλθω στο θέμα μας, γι’ αυτό το λόγο και δεν έδινε σημασία στο τι γινόταν στην πολυκατοικία, ευρωπαία παιδί μου, άλλος αέρας. Αν δεν ήταν και αυτή η συνταξιούχα γειτόνισσα αγγλικής φιλολογίας απ' το απέναντι διαμέρισμα να της βαράει το κουδούνι κάθε πότε έλειπε το αμόρε της δε θα είχε πάρει Χριστό η καλή μου.

    Όλα τα καλά επάνω της, και μέσα σε όλα αυτά να μην της αρέσει το κουτσομπολιό. Μια φορά πήγα να της πω κι εγώ για ένα καλό που μου είχε κάτσει στις τουαλέτες του S-Cape, τότε με τις καλές εποχές που μπαίναμε στις τουαλέτες δυο-δυο σαν τους Χιώτες και βγαίναμε δέκα-δέκα με όλα τα ΣΜΝ να κρέμονται από τ' αρχίδια μας, και αυτή να μη δίνει βάση. Της έδινες τηγανιά στο κεφάλι ή όχι;

    Και να βλέπεις τώρα την κυρία Αρμενίδου να μπαινοβγαίνει στο διαμέρισμα της Αλεξίας πιο συχνά από τη σχέση της και να σου τα γλυκά, να σου οι καφέδες, να σου τα αλμυρά καναπεδάκια, και να στρογγυλοκάθεται στο πουφ εβδομήντα χρονών γριά να αρχίζει το κουτσομπολιό στα εγγλέζικα.

    To tell you this… To tell you that… Και η μαύρη η Αλεξία να μη βγάζει άχνα η γλυκιά μου (τα καλά που λέγαμε) για να κάθεται να την ακούει με τις ώρες, καθώς το στόμα της κυρίας Αρμενίδου αν άνοιγε δεν έκλεινε, και αν έκλεινε θα έκλεινε μετά από δύο ώρες και αφού είχε φάει όλα τα βρώσιμα προϊόντα που έφερνε κάθε φορά στην Αλεξία, και πάλι αν είχε τελειώσει με την εξιστόρηση του τι γινόταν σε κάθε έναν έναν όροφο ξεχωριστά μέχρι να καταλήξει στο έκτο που έμενε η φίλη. Προσωπικά δε θέλω να ξέρω τι θα μπορούσε να πει στους άλλους ενοίκους για εκείνη την ημέρα που είχα πάει με τον «έτσι μου» στο διαμέρισμα της για να ρίξουμε ένα «κρύο», τελικά μόνο «κρύο» δεν ήταν.

     Εν τέλει μια ωραία πρωία με παίρνει τηλέφωνο:
-Πολύκαρπε μπορείς περάσεις σπίτι μισή ώρα;
-Έγινε κάτι;
-Θα δεις.
-Ε να ντυθώ και να έρθω.
-Περιμένω.
-Φιλιά.
-Φιλιά.

    Όταν έφτασα με έβαλε να κάτσω στην πλιάν καρέκλα που κάθε φορά έκρυβε πως είχε, μπας και δε κάτσει η κουτσομπόλα του ΣΤ2, αλλά αυτή και σε καρφιά θα καθόταν αν ήταν να κάτσει να μιλήσει για άλλους.
Όταν έφυγε ο Πάρης για τη δουλειά, ήρθε τρέχοντας στο σαλόνι και αφού με έκρυψε πίσω από το παραβάν, μου είπε «μέτρα ως το δεκαπέντε αργά», δε πρόλαβα ο πούστης να φτάσω στο εννιά και τσουπ χτύπησε το κουδούνι. «Νωρίς ήρθε.» Μου είπε. «Θα σε είδε που μπήκες κι έτρεξε.» Μου ξαναείπε…

    Όλα έγιναν όπως ακριβώς μου τα είχε πει. Έφερε γλυκά, σκατά, πιοτά, και για πρώτη φορά και μια καρέκλα. Να μην σας τα πολυλογώ, μετά από τρεις ώρες πίσω από το παραβάν, έμαθα πως ο ένοικος του Α1 πηδάει κρυφά την ένοικο του Γ3, η σύζυγος του ενοίκου από το Α1 πάσχει από κατάθλιψη και μέσα σε δύο μήνες έχει πάρει είκοσι τρία κιλά, ο ένοικος του Α2 είναι νοσοκομείο τρεις εβδομάδες τώρα και στο διαμέρισμα του έχουν μπει μέχρι στιγμής δύο φορές, το Α3 είναι άδειο, ο ένοικος τώρα του Β1 έχει κάνει το διαμέρισμα που έχει νοικιάσει στο Ε3 παράνομα Airbnb και παίρνει τα λεφτά στα κρυφά από τον νοικάρη του, ενώ παράλληλα δουλεύει σα μανάβης και συντηρεί το διαμέρισμα του στο Β1, στο Β2 τώρα η κοπέλα που μένει μπάζει κάθε μέρα και άλλους άντρες, το θέμα όμως της κυρίας Αρμενίδου δεν είναι οι άντρες, αλλά γιατί κουβαλάει και κοπέλες, το πως πήγα να πέσω από την πλιάν, η οικογένεια τώρα του Β3 είναι η πιο βαρετή ιστορία, η οικογένεια του Β3 είναι καθώς πρέπει, άκου εκεί… ο νεαρός τώρα στο Γ1 έχει κοπέλα που δουλεύει στον στρατό ξηράς και κάθε φορά που είναι μέσα για υπηρεσία του κρατάει «παρέα» ο «ξάδερφος» του, καλό παιδί κι αυτός ο «ξάδερφος», και πολύ καλό nick στο Romeo «now22» έμπαινες αμέσως στο θέμα. To Γ2 ανοίκιαστο. Στο Γ3 έχουμε το νταβαντούρι με τον ένοικο του Α1, αλλά κατά τα άλλα πολύ καλή κοπέλα και δουλεύει ως γραμματέας σε ένα πολύ καλό οδοντιατρείο στo Κολονάκι, τώρα τα αδέρφια που έχουν το διαμέρισμα Δ1 μαζί με τον δεκαεφτάχρονο γιο της κυρίας Μαλτέζου απ' το διαμέρισμα του ισογείου, μαζεύονται κάθε απόγευμα για να κάνουν μπάφο, στο Δ2 μένει μια αεροσυνοδός που λείπει συνέχεια, βαρετό, ο ένοικος του Δ3 έχει μπει φυλακή για ένα πρόστιμο που ποτέ δεν πλήρωσε και που η πρώην γυναίκα του βρήκε ευκαιρία να μπει και να πάρει ότι της άνηκε. Τέλος τα διαμερίσματα Ε1 και Ε2 που έχουν αγοραστεί από έναν φραγκάτο, τα έχει κάνει ένα αλλά δε μένει κανείς, μόνο το Airbnb που νοικιάζεται παράνομα.

    Όταν έφυγε και αφού ο κώλος μου είχε πιαστεί, σηκώθηκα και πήγα στο σαλόνι.

-Είδες τι τραβάω κάθε μέρα;
-Κάθε μέρα αυτά σου λέει;
-Τα ίδια ακριβώς.
-Πόσο νοικιάζεται το διαμέρισμα στο Γ2;

Βασίλης Χαντζής